Meespelen met de grote jongens

In de Vlaamse contreien is tweede amateur toch een andere wereld, weet je. Diegem stapte de bus uit, het onberispelijke speelveld op, keek eens rond en zag een moderne tribune, zo’n 400 ruime zitplaatsen schatten we, met daarachter een gebouw over de hele lengte van het veld met kantines, restaurant, ontvangstzaal, kleedkamers, secretariaat, en alles wat er hoort bij een club op dit niveau. Schatplichtig aan Hein, die opnieuw een grasveld liet aanleggen, met dezelfde afmetingen als de Ghelamco Arena. Ah ja, de beloften van AA. Gent spelen hier hun thuiswedstrijden…

Het stadsbestuur creëerde de win-win, een oefencomplex voor AA. Gent en de accommodaties voor KRC Gent op dezelfde site… Laat burgemeester Termont toch af en toe een hapje gaan eten met wat promotoren, daar wordt iedereen toch beter van?

In deze entourage een matchke komen spelen, fijn toch voor onze jongens? Strijden we met dezelfde wapens? Neen, voorlopig niet, we mogen mee voetballen.

Al was dat in de aanvangsfase niet direct te zien, Gent was de kleedkamers uitgekomen met de vaste intentie om via een verschroeiend tempo Diegem meteen te nekken. Diegem moest achteruit maar hield voorlopig stand, en net toen het leek dat de thuisploeg wat op haar adem trapte gebeurde het toch. Een geveinsd schot werd een voorzet en Bael kreeg veel te veel vrijheid om de bal langs Michiels te koppen. Zo’n Bael, dat is een spits die op dit niveau wedstrijden voor zijn ploeg openbreekt en beslist. Een te eenvoudig balverlies, de actie vooruit en de bal langs de keeper, sec, efficiënt, 2-0, en klaar! En toch stond Diegem met een groot hart te voetballen. Gent wilde meer maar beet zich meer dan de tanden stuk op het Diegemse blok. En in de omschakeling werd de ruimte gevonden, net zoals coach Van Nerum het voorspeld had. Het uitspelen stokte echter te vaak in de laatste pas en keeper Frans moest maar twee keer echt aan het werk in de eerste helft. Op het schot van De Bouw liet hij zich bijna verrassen op een slipper, op de plaatsbal van Frick reageerde hij attent. Michiels moest niet meer aan de bak, de verschroeiende lange-afstand-raket streelde slechts de dwarslat.     

Na de pauze kreeg coach Tant, hoe fel hij zijn ploeg ook aanmaande, het tempo niet meer op het peil van de eerste speelhelft. De dreiging kwam alleen nog op pogingen van ver die wel knap vertrokken maar toch het doelkader misten. Diegem kwam meer in de wedstrijd, kreeg wat halve mogelijkheden, maar wist de aansluitingstreffer, die het toen wel verdiende, niet te scoren. Frick en de ingevallen Pfaff waren er nog het dichtste bij maar vonden telkens Frans op hun weg. Jammer toch, want iets liet voelen dat zo’n goal toch nog voor een spannend slot had kunnen zorgen.

KRC Gent won verdiend, de fouten werden ijskoud afgestraft, en dus moeten die eruit! Maar verder hoeft Diegem niet te blozen, er werd geknokt voor elke m2 van het veld (zo’n 6650 m2) en onze ploeg, die vandaag toch ook wat spelers mistte, groeit. Maar om even terug te komen of we het fijn vinden om op dit niveau te mogen voetballen? Gooi dat maar van je af, zeg. We willen hier onze stek veroveren, en daar zijn punten voor nodig. Dan gaan we pas genieten.

Uitslag

PloegGoals
Racing Gent2
Diegem0

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden.