Zeer vriendelijke, zelfs hartelijke ontvangst door de entourage van OHL-23 in het Bergéstadion van KVK Tienen, daar ligt het kalf niet gebonden. Maar een club, een team heeft de adem van haar stad nodig om zichzelf een identiteit aan te meten, waar komt het begrip “thuisvoordeel” anders vandaan? Wanneer je als club je -23, wat toch het visitekaartje van de jeugdopleiding hoort te zijn, verbant naar een andere stad dan krijg je iets onbestemds, een volgende complicatie van de integratie van belofteteams in de hogere amateurreeksen, waar blijkbaar geen mens graten in ziet.
Nu goed, het eerste koffietje dan maar in de jeugdkantine van KVK Tienen genomen en ons gebogen over de eigen besognes. Labiad en Sula nog niet beschikbaar en nu ook Mertens out. De Koker dan weer net op tijd hersteld zodat er toch voorzichtig gefocust mocht worden op nieuwe puntenwinst.
En toch moest Diegem in de eerste schermutselingen het initiatief aan OHL laten. Wat lager in het blok bleek het moeilijker om de pressing op gang te krijgen en dus kon OHL met het zwaartepunt vooraan te snel gevaarlijk worden. Een kopbal na hoekschop viel nog in de armen van Michiels maar bij de volgende fikse versnelling over rechts kon Mboko een gemeten voorzet aan de tweede paal binnenkoppen. Een vroege achterstand is het laatste wat je wil en Diegem moest hard werken en vooral het combinatievoetbal terugvinden om weer volledig in de wedstrijd te kruipen.
Een gouden ingeving van De Koker keerde het tij. Hij zag de ruimte en overlapte Emhandi die hem netjes in de loop bediende. Het eerste schot werd nog afgeblokt maar de rebound kende geen genade. Hij liet de bal op zijn voet vallen en kruiste heerlijk in de verste hoek, geen pakken aan.
Het evenwicht was hersteld, maar toch moest Diegem attent blijven om niet opnieuw op achterstand te geraken. Lokando kon bijspringen na een redding van Michiels en die laatste moest nogmaals de meubelen redden toen Siwoku voor hem opdook. Met een billijke gelijke stand op het bord trok iedereen de rust in.
In de tweede helft ging het al snel bijna mis bij het uitverdedigen maar gelukkig kon Michiels herstellen, waarna Diegem nadrukkelijker de partij naar zich toe zou trekken. Lokando zette vanop afstand keeper Radelet aan het werk en ook Moatassim knalde maar net naast.
Het bleef ook uitkijken aan de andere kant want De Koker moest nog een paar keer een één-tegen-één-situatie klaren. Toen Gody een kwartier voor tijd langs de linkerflank erover ging en strak kon voorzetten trok de hemel helemaal open voor Diegem. Colman beroerde nog even de bal en die viel in de schoot van Emhandi die zijn eerste treffer voor Diegem tegen de netten joeg. Helemaal klaar was het pas op het einde en fijn is het om vast te stellen dat de bank de lakens netjes kon opplooien. De Wachter die achteraan moest inspringen voor Vandendaele toonde zich sterk in de kopduels en Babacan en Colman plaatsten het orgelpunt. Colman stuurde Babacan diep die naar binnen kapte en op doel schoot. Keeper Radelet kon nog afweren maar ondertussen volgde Colman zijn koers naar het doel en wist hij de rebound tegen het net te prikken, spitsvondig…
En hiermee is de eerste overwinning van Diegem Sport een feit en stabiliseert onze club zich beetje bij beetje op het trapje hoger. Er moet nog wat water naar de zee, zo was het vandaag heus niet de beste match van de zes, maar het resultaat is binnen. Volgende week zondag ontvangt Diegem Sport in Park Diegem KFC Houtvenne of Jong Westerlo, of wat is nu alweer? Tiende in de stand met acht punten. Een flinke nieuwe test.
WDB.
Foto’s – © Koen Merens
Iedereen, een geweldige dikke proficiat , de drie punten veroveren op verplaatsing , echt ferm ! Nu effen genieten van de overwinning en dan keihard beginnen werken naar zondag toe . Een zes op zes , zou schitterend zijn en ons , nog meer, vertrouwen geven !