Beide ploegen grepen naast de punten in hun openingswedstrijd en hadden dus meteen wat goed te maken. De setting was in ieder geval top: met september-kermis op de achtergrond, nazomers weer, veel volk in en om de tribune, en op een grasmat die de vorige dagen nog wat extra water kreeg en er frisgroen en onberispelijk bij lag. Bovendien werd de jeugdopleiding van KDS traditioneel op de eerste thuiswedstrijd aan het publiek voorgesteld zodat de sfeer er lekker inzat.
Lyra-Lierse heeft ieder seizoen top-drie ambities en wilde de uitschuiver thuis tegen Hades gretig doorspoelen. Diegem had wat pionnen verschoven om het achteraan wat solider te houden maar voordat het geheel de goedkeuring van het timmermansoog kreeg wisten de Lierenaars te scoren. Schaessens devieerde op Peffer en die glipte er doorheen en schoof handig langs Michiels in doel. Een opdoffer toch, en de uitgekookte bezoekers openden alle registers om de klus voortijdig te klaren. Het werd even pompen achteraan en een erg attente Michiels moest ingrijpen, maar kijk: langzaam maar zeker deelde ook Diegem wat prikjes uit. De Bouw stuurde de bal over de verdediging tussen vel en vis en de uitgelopen Sterkens bevond zich plots in niemandsland, zodat Mauen handig met de kop de bal in doel wist te lepelen.
Meteen een boost voor Diegem en vernieuwde twijfel voor de bezoekers die goed wegkwamen bij enkele standjes voor het doel en net voor de rust konden rekenen op een ferme save van Sterkens op de poging van dichtbij van Egerickx. In de tweede speelhelft gingen alle registers open. Diegem liep zich de ziel uit het lijf om de technisch sterke Lierenaars aan banden te leggen en in balbezit werd er al even energiek geschakeld om een tweede doelpunt te gaan halen. De bezoekers die er moeilijk doorheen geraakten probeerden het nu ook geregeld met de lange bal, maar Diegem toonde zich veel alerter in die situaties dan vorige week. ‘Onze’ Adesanya die moest kiezen tussen afhaken of diepgaan kon zich maar een paar keer doorzetten, maar Michiels won telkens het pleit door goed uit te lopen of af te blokken. De zuiverste kans in de tweede helft kwam eraan voor Diegem. De ingevallen Gody werkte zich kwiek in een schuine schietpositie en haalde beheerst uit richting de verste kruising, waar de bal op weg naar het net door de paal gestuit werd.
Jammer dus, in een wedstrijd waar de gashendel helemaal open ging en Diegem zijn voet kon zetten naast de toppers uit Lier moet je kunnen leven met een gelijkspel. Dat gold, hoe tandenknarsend ook, voor beide ploegen. Maar de ref was ondertussen wat afgedwaald. Laat ons het erbij houden dat er wat inconsequent gefloten werd en kaarten uitgedeeld. Het moet ons van het hart om wat vragen te stellen bij het model van opleiding van onze scheidsrechters. Wellicht met de beste bedoelingen worden jonge beloftes voor de leeuwen gegooid, want wees maar zeker, spelers gepokt en gemazeld op dit niveau, zijn geen partij voor rookies. Te jong, te snel, te hoog, zo lijkt het wel. En ervaren refs ruimen de baan. Op die wijze zullen de allerbesten wel boven gaan drijven, maar wordt het gelag betaald door een meerderheid die kopje onder gaat.
In de laatste minuut ging het spel nog één keer op en neer. Een twijfelachtig duel in het strafschopgebied van de Lierenaars werd terecht weggewuifd en de bal ging meteen richting overkant waar Van Goylen op zoek ging naar de fout. Ai, de ref vond dit wel genoeg voor de executie en legde de bal op de stip. Dean Michiels was de enige die het hoofd koel hield. Hij redde de meubels en het zuurverdiende punt voor Diegem, én het hachje van de ref!
Ieder een punt, dat is nog onbetekenend voor beide ploegen (1 op 6), maar in dit geval veel belangrijker: wij hebben opnieuw een Diegem gezien met ballen! Een voorbeeld ook voor de vele jeugdspelers die aanwezig waren, we zijn op goeie weg!
WDB.