De strijd voor het behoud

Het seizoen is voorbij.

8 maart 2020, 16.45 uur. Heel Diegem valt elkaar in de armen na het laatste fluitsignaal van de scheidsrechter, en de spelers trekken juichend richting tribune, waar zij hun trouw publiek groeten en dankbaar het oververdiend applaus in ontvangst nemen. Superfavoriet voor de titel Eendracht Aalst beet immers in het zand tegen een losgeslagen Diegem en moest met een droge 3-1 huiswaarts.

Een nieuwe pagina bijgeschreven in de rijke Diegemse geschiedenis, verwoordde coach Van Nerom het even later in de kleedkamer, en een feestje barstte los… We spreken van vier weken geleden. Een eeuwigheid, zo lijkt het nu. Wie kon immers toen vermoeden dat deze partij niet alleen een hoogtepunt zou worden van dit seizoen maar meteen ook het einde ervan?

Precies één week later ging het land op slot en onderging het wereldtoneel een ongeziene metamorfose. Een onzichtbaar bundeltje erfelijk materiaal gehuld in een eiwitmantelpakje – een virus wordt niet eens als levensvorm beschouwd – boort zich in menselijke cellen en gaat daar gretig vermenigvuldigen. Het menselijk immuunsysteem, doorgaans onvoorstelbaar krachtig, hapert toch wanneer het een onbekende tegenstrever tegenover zich krijgt. De infectie is bovendien overdraagbaar en de epidemie is geboren. Nog even leek het een Chinees fenomeen te blijven, maar in een geglobaliseerde wereld staan alle deuren wagenwijd open: pandemie!

Gedwee een stap opzij.

Een stroom van maatregelen en richtlijnen kwam op gang en ondanks het feit dat ook de scholen dichtgingen werd de Belgische bevolking in een paar weken tijd een heel stuk wijzer. Met dank aan de experten die noodgedwongen maar gedecideerd op het voorplan traden en vandaar in heldere taal onze verdediging tegen een sterkere tegenstander uitlijnden en bijstuurden. Rustiger en vigoureuzer bovendien dan de meeste coaches in eender welke sport.

En kijk, wonderwel gingen alle eerste violen in onze maatschappij een paar tonen lager spelen. De politiek schoof een stap opzij en volgde vandaar, gelukkig maar, het spoor van de virusbusters. Niet anders met de topvoetballers, hier en daar is er wel eentje die de verloren aandacht probeert terug te winnen met een post van een geïmproviseerde thuistraining via WhatsApp of een scherts op Instagram, tevergeefs. Geen kat die daarop ligt te wachten.

Vandaag is Ruud Vormer huisman geworden en volgen we met z’n allen de strijd van Roos America op de spoedafdeling van een Gents ziekenhuis. Als de belichaming van het hele medische korps en het fantastische witte leger verpleeg- en zorgkundigen. Ruud zeurt niet, hij kent zijn plek vandaag, en hij is trots op zijn madam! Dat zijn we allemaal.

Het orgelpunt van Diegem.

Vergeef ons dat we toch nog even terugkomen bij Diegem Sport. Wat een heerlijk knap seizoen toch weer. De motor sloeg af bij de start van de race en de concurrentie raasde links en rechts voorbij. Diegem talmde dit keer niet en verbaasde vriend en tegenstander met een indrukwekkende 18 op 18, meteen de langste reeks gewonnen matchen na elkaar in tweede amateur B.

En op 23 november stonden we alweer bij de mensen! Met knappe prestaties tegen toppers van de reeks (SC Aalst zal zich nog lang achter de oren krabben als het terugdenkt aan de matchen tegen Diegem) verzekerde Diegem uiteindelijk het behoud, en stond het, bij het vroegtijdige afbreken van de competitie op de achtste plek. Sneu denken wij, de ploeg zat zo in vorm, dat er nog meer moois stond aan te komen! Maar in het licht van het wereldnieuws, maken we ook hier geen punt van.

Gelouterd of gekwetst.

Hoe komen we hier straks uit, met z’n allen? Gelouterd of gekwetst? Wanneer de storm gaat liggen zullen er in ieder geval andere katten te geselen vallen dan wat voetbalcapriolen van onze geliefde club. Maar we krabbelen wel recht. En wie weet blijft er ook iets hangen van de golf van solidariteit voor alle mensen die vanuit het niets hun zelfbehoud in de weegschaal legden om hun medemens te helpen. En ziet de wereld er straks toch ietsje beter uit.

En uiteraard komt ook het moment dat we het voetbal weer omarmen. Samen met de Tour, het tennis en de Olympische spelen. En dus ook Diegem Sport. Het zal nodig zijn, want we hebben nog een reuzefeest te goed. Een reuzefeest voor het afdwingen van het behoud, en een feest erbovenop voor het afscheid van een reus. Want wij gaan onze kapitein toch niet geruisloos tussen de plooien van de historie laten verdwijnen?

WDB

  • Freddy 06/04/2020 at 08:16

    Het allerbelangrijkste nu ,blijf allemaal gezond en geniet een maximum van wat er te genieten valt!

  • Jan BOLSENS 06/04/2020 at 07:18

    Mooie geschreven tekst, die gebald weergeeft waar het op staat. Ondanks de moeilijke huidige situatie kunnen we, als supporter, maar weer terugkijken op een mooi voetbalseizoen voor Diegem Sport. Bedankt hiervoor.
    Hoe jullie het blijven doen (financieel, enz…) is mij een raadsel, maar jullie doen het toch maar elk jaar weer. Mijn hoed af hiervoor.
    Ik hoop dat het volgend seizoen (wanneer het ook mag beginnen) ons zoveel mooie momenten zal bezorgen als dit seizoen.
    Bedankt
    Jan B.

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden.