Diegem heeft een overweldigend Paasweekend achter de rug. Eindelijk na twee jaren stilte konden de Diegemnaars weer hun kot uitkruipen, het uitnodigende zonlicht tegemoet, de straten en de pleinen op, naar de terrasjes van de cafés en de geïmproviseerde terrasjes van de jeugd- en sportverenigingen op en langs de braderie, naar de fuiven van de chiromeisjes en -jongens en natuurlijk naar de kermis. Diegem-Kermis in het Paasweekend, je moet er bij geweest zijn om het te weten. En als we spreken van de Diegemnaars dan bedoelen we alle Diegemnaars, ook zij die in de loop van de jaren andere oorden opgezocht hebben. Eén weekend per jaar keren ze weer, op zoek naar de nostalgie van hun jeugdjaren, op zoek naar het herbeleven van hun eerste fuif, hun eerste lief, hun eerste verdriet en ja, de eerste koppijn van hun eerste roes.
Voetballen in een echt Paasweekend, het hoort er niet helemaal bij. Daarom dat Diegem Sport bij voorkeur klaar is met het seizoen voor de kermis. Dat lukte dit jaar opnieuw want vorige speeldag sloeg Diegem haar kaartje voor tweede amateur netjes aan de haak. Tevreden zijn we daar over want we beleefden toch wel een echt pechjaar. Om maar te zeggen, op Eendracht Aalst viel Thomas Roisin definitief uit met een sleutelbeenbreuk. Dat is een letsel voor coureurs, verdorie! En twee weken na elkaar verlaat een Diegemnaar het veld en het seizoen met een sleutelbeenbreuk, alles is gezegd.
En toch probeerde de staf de jongens nog eens op te krikken en te waarschuwen voor een zekere decompressie na het verzekeren van het behoud. Al zou dat eigenlijk niet moeten, een matchke op den Eendracht, daar laad je je als voetballer toch nog eens helemaal voor op! De thuisploeg kon zondag de eindronde in de wacht slepen en dus waren zij klaar om alles te geven.
Een gekopte terugspeelbal werd Diegem al na een vijftal minuten fataal. Een zeldzaam foutje van Michiels en Van Den Eynde was er als de kippen bij om af te straffen. Na een kwartier stond de twee-nul op het bord nadat een gul gefloten penalty in dank aangenomen werd door opnieuw Van Den Eynde. Hoewel Diegem heus wel meevoetbalde ondervond het de wet van de efficiëntie toen Mbaye op het half uur de drie-nul aantekende. Overdreven toch, zeker nadat Diegem vlak voor de rust een knap doelpunt wist te scoren. De Bouw drong aan over rechts en verstuurde een gebrosseerde voorzet in de loop van Egerickx die schitterend afwerkte. De Aalst-supporters kan je echt wel enig chauvinistisch trekje toebedelen, maar zij schrokken nog het meest toen de man met vlag dit doelpunt afkeurde, foei. Net na de rust kreeg Diegem nog een paar goede mogelijkheden maar de band liep leeg op het einde tot Belisi definitief het gordijn dichttrok.
Geen treurnis dus na deze match, het belangrijkste bijgestelde doel nadat de één na de andere titularis uitviel was het behoud verzekeren en dat is nog vlot bereikt. De blik mag al gericht naar het volgend seizoen want opgepast: tevredenheid is nefast op langere termijn. Tevredenheid leidt tot stilstand en dat kan en mag Diegem Sport niet overkomen. De jongeren die doorstromen moeten zich omringd voelen door een stevige structuur, waarin elke individuele speler streeft naar de beste versie van zichzelf. Trainen dus, voorbereiden, doelen stellen en leven in functie van het lijf in topvorm. Alleen met die drive kan Diegem Sport zich meten met het ferme gezelschap waarin we verkeren. Tot daar onze Paasboodschap – en nu naar de kermis!
WDB.
Proficiat aan het volledige team, om het seizoen veilig te beëindigen! Maar toch nog is een dikke inspanning maken mannen , om er nog een paar punten aan toe te voegen !