Op bezoek gaan bij een puntenloze tegenstrever, het is niet de eenvoudigste opdracht. Olympia Wijgmaal is tenslotte een gevestigde waarde op dit niveau en wellicht heeft het gewoon de start gemist en krijgt het de motor voorlopig niet op gang. Niet dat Diegem zich zomaar zal bezondigen aan onderschatting, daarvoor is de herkenning net iets te groot, en blijven de voetjes stevig aan de grond.
Diegem begon eraan, met de jonge Julian Verbesselt naast Mertens op de plek van de zieke Bautmans, en beet meteen fel van zich af. Maar Olympia Wijgmaal liet niet zomaar begaan. Meer zelfs, Adis Sabic, de jonge, handige spits van de thuisploeg wist op het kwartier na een scrimmage koelbloedig naast Michiels binnen te schuiven. Voorafgaand ging er wel één en ander mis bij Diegem, zodat die treffer vermijdbaar leek. Diegem ging op zoek naar de gelijkmaker maar groot gevaar leverde dit niet op, een afgeweerd schot na een schermutseling tot daar gelaten.
In de tweede helft brak het allemaal wat meer open, al bleven grote kansen nog steeds uit. Met een Egerickx op de bank kun je natuurlijk altijd iets laten gebeuren, de coach koos alras voor de tweede spits erbij en werd daar snel voor beloond. Hij schoot de bal eerst nog op de lat maar wist de rebound toch netjes onder De Corte binnen te leggen.
Ondertussen had de thuisploeg zichzelf al in de voet geschoten. Toen Struys een Diegemse hervatting belette door de bal nog maar eens weg te spelen, vond de ref het welletjes. Hij trok geel en Struys, die al een geel karton op zak had, kon afdruipen. Het zal in de kleedkamer geen pretje geweest zijn want hij moest tot drie maal toe het gejuich aanhoren dat nu wel degelijk van de Diegemse aanhang kwam. Bij de tweede goal stak de onfortuinlijke thuisploeg bovendien nog een voetje toe. Da Rocha wou de bal waarschijnlijk via de dichtbij staande Benlouafi hard ontzetten maar die verdween netjes in de eigen winkelhaak. Je ziet nog wel eens een owngoal, maar zo’n beauty?
Deze opdoffer zou Wijgmaal niet meer te boven komen, temeer daar Diegem zich niet terugtrok maar op zoek ging naar de definitieve nekslag. De jonge Gilbert ging nog maar eens de flank af en stak door op alweer Egerickx, die met zijn tweede goal voor de zekerheid tekende. Het moet een ontlading zijn voor onze spits, die hiermee hopelijk een einde kan maken aan een vermaledijde periode van blessures en onbeschikbaarheid.
Vorige week vonden wij 4 op 6 ‘niet mis’. Wat dan te zeggen van een flinke 7 op 9, waarmee Diegem meteen naast Bocholt schuift op de eerste plek! In alle bescheidenheid: het is een fantastisch mooi uitzicht van hier boven!
