Diegem voetbalt erg goed, dank u wel.

De sequel is altijd slechter dan de originele film. De zevende zus verbaast niet heftiger dan de eerste. Dus vraag me niet langer om hetzelfde verhaal nog eens te vertellen met andere woorden.

Diegem begon vijf minuten te laat aan de wedstrijd, holde vervolgens negentig minuten lang achter zichzelf aan en deed dat niet eens zo slecht! De ploeg herstelde, hield Tongeren ver van het doel en voetbalde steeds beter. Na de rust ging het gaspedaal nog dieper in maar uit een vijftal goeie doelkansen volgde de aansluitingstreffer niet. En dus moet Diegem met een alles behalve fraai rapport naar huis.

Het tussenseizoen stond zowat in het teken van de vervanging van enkele soliede vertrekkers. Dat zou wel loslopen, er kwam wat talent bij, wat jonge gasten ook, heel Diegems allemaal.

Maar dan stapelen de onweerswolken zich op en vallen er steeds meer schaakstukken van het bord. Egerickx, Struys, Mertens, Labiad… Komaan zeg, dat zijn namen die naast Bautmans, Van Lautem, Vanderelst en Denayer altijd als eersten op het wedstrijdblad geschreven werden. Meer dan een halve ploeg Diegems’ DNA dus, om nog te zwijgen over Frix of Honshoven die al eerder in het kistje lagen. Dat krijg je in een handomdraai niet gefikst, onmogelijk.

Jonge talenten verdienen het om goed omringd te debuteren en te groeien. Zo’n Beni bij voorbeeld, die verdient het om na een snijdende actie Egerickx voor doel te vinden. Of Beersaerts die Mertens naast zich wil, die hem bij het nekvel naar de juiste positie sleurt. Of Sulejmani die hoopt op een de TJV als Struys die alle aandacht naar zich toe zuigt en hij het gaatje vindt. En ga maar door…

Zo’n jongens noodgedwongen in een dragende rol dwingen heeft zijn prijs. En dus moet je met het hele team door de drek, en dat lukt niet met glanzende schoenen. Het team, de staf en de hele entourage! De rangen sluiten, de oren dicht voor dissonante geluiden en voor elkaar door het vuur.

We spelen ondanks alles veel te goed…

WDB.