Alive and kicking!

Vorige week vroegen we ons nog af hoe de toekomst van ons amateurvoetbal zich aftekent. Dit weekend overheerst de fijnere gedachte hoe K. Diegem Sport zoveel verschillende mensen rond een dampende pot mosselen weet te verenigen. Niet alleen onze gasten zelf die trouw blijven terugkeren naar het Diegemse thuisgevoel, maar evenzeer de vele tientallen vrijwillige medewerkers uit alle hoeken van onze club. Spelers jong en oud, ouders, jeugdtrainers en afgevaardigden, staf en supporters, bestuur… allemaal stonden ze klaar met helpende handen! Het mosselweekend is hét moment van het jaar waarop iedereen in het brandpunt van de club samenkomt. Oprecht bedankt allemaal!

In de belangrijke ontmoeting met de City Pirates lagen de intenties meteen op tafel. Beide ploegen moesten vanuit hun eigen standpunt volop voor de drie punten gaan. Diegem zoekt de aansluiting bij de grote middenmoot en in de Antwerpse kleedkamer willen ze van die degradatieplek af. En dus moest er gewonnen worden. Beide ploegen dachten vooruit en gingen op zoek naar een snel openingsdoelpunt. Langzaam maar zeker pakte de thuisploeg de overhand maar het bleef wel heel de wedstrijd  oppassen voor de snelle Antwerpse reacties. Met twee ferme doelpunten brak Diegem de ban. Bij een aanval over links verstuurde Mpanzu een voorzet naar de tweede zone waar Labiad de bal in de voeten van Deflem schoof: 1-0. Nog knapper werd het een handvol minuten later. De bal bleef hangen in het strafschopgebied van de Pirates en alweer Labiad liftte de bal in de richting van Sulejmani. Zo ziet onze jongste spits ze graag komen en hij schudde een omhaal uit zijn sloffen om u tegen te zeggen: 2-0!

Met de geruststellende dubbele voorsprong bereikte Diegem de rust, al bleef het uitkijken voor de gasten die zich nog niet gewonnen gaven. In de tweede helft verzamelde Diegem genoeg mogelijkheden om de definitieve knockdown uit te delen maar die bleef nog lang uit, het enige minpuntje kan je zeggen. Michiels werd nog eens aan het werk gezet maar echt overtuigend werd het niet meer aan die zijde. Een kwartier voor het einde bekroonde Labiad zijn persoonlijke prestatie door de derde treffer zelf voor z’n rekening te nemen. Egerickx met de hoge pressing tot bij de doelman en Labiad in zijn spoor legde de bal binnen.

Dat kregen de Antwerpenaren niet meer rechtgezet. Hun keeper Cloodts haalde nog een penalty van Egerickx uit de hoek en aan de andere kant werd hun geen eerredder gegund, de nul achteraan na de vorige twee forse tikken op het scorebord was een moetje.

De boodschap kwam aan in het Patronaat tussen de mosselen en de frietjes: Diegem is alive and kicking. Sportief en als vereniging, fijn is dat!

WDB.