Het kan zinderen op Stayen. Maar dan denk je wel aan een overigens knap ontworpen stadion, met gecombineerde functies om het geheel rendabel te houden, waarbij de geel-blauwe zitjes allemaal bezet zijn. Wanneer je er gaat voetballen tegen Jong STVV is het een leeg en zielloos stadion, waar een beetje sfeer oproepen een hopeloze zaak is. Vorige week speelde Diegem thuis nog een topmatch tegen Rupel-Boom met 500 enthousiaste supporters in en rond de tribune en was de sfeer een tienvoud van vandaag.
De kille sfeer ontslaat Diegem echter niet van de opdracht om er voluit tegenaan te gaan en de tegenstander als een kopploeg tegemoet te treden. In die top-drie-positie heeft ons team zichzelf met veel inzet en bijwijlen geweldig voetbal gebracht, er in alle omstandigheden naar handelen is wellicht het volgende leermoment.
De wedstrijd bracht geen sprankelend voetbal, met beide ploegen die moeite hadden het initiatief echt naar zich toe te trekken. Diegem slaagde er zelden in om het tempo op te drijven, waardoor Jong STVV comfortabel de controle kon houden. Het grote speelveld kon niet in een voordeel omgebogen worden, daarvoor waren het vrij- en dieplopen niet top genoeg. De Limburgers doken zelf een paar keer gevaarlijk voor doelman Michiels op maar wisten niet te scoren.
Diegem kon zichzelf nog even laten zien met een fraai schot dat via de hand van keeper Bieghs en de paal in corner belandde, maar verder vielen er nauwelijks uitgesproken kansen te noteren. De logische 0-0 ruststand was dan ook een feit.
In de tweede helft hoopte iedereen op een vuriger en sneller spelend Diegem, maar het waren de Limburgers die meteen de toon zetten met een dot van een kans waarbij de bal via de paal terug het veld in stuiterde. Het duel bleef wel spannend, golfde wat op en neer en toen Jong STVV aanspraak begon te maken op een goal sloeg Diegem toe. Een knappe doorsteekpass van Labiad in de loop van Deflem en die plaatste beheerst naast de Limburgse goalie in de netten. Dit was de herkenbare Diegemse actie die we vandaag te zelden te zien kregen.
De voorsprong stond er en Diegem moest kiezen tussen een veilig tweede doelpunt of de controle over de 0-1 stand. Het leek erop dat niet alle kopjes in dezelfde richting dachten en dan krijg je te plat cement. Jong STVV trok op vijf minuten van het einde de stand gelijk en opnieuw moest Diegem met puntenverlies vrede nemen. Met de voorbeeldige fysieke paraatheid van ons team zijn de laatste minuten thuis tegen KVK Wellen en vandaag op STVV niet in overeenstemming, jammer. Al draait het in die momenten niet om spieren of longen maar wel om mentale puntigheid.
Waar staan we nu? Als de rek eruit gaat nemen we wellicht genoegen met een derde plek. Maar kijk, Rupel-Boom liet toch weer punten liggen en de top-drie staat op 52-52-49. Het kan op één wedstrijddag keren of verloren gaan, en er zijn er vijf te gaan. KFC Houtvenne zet recent de mooiste reeks neer en heeft dus wel wat troeven. Maar op het einde van een kampioenschap gelden grillige wetten. De derde hond kan het been alleen te pakken krijgen als ie met scherpe tanden klaarstaat.
Het is niet iedereen gegund om in een voetbalcarrière een kampioenschapstitel of promotie te vieren. Het is het mooiste wat er sportief te beleven valt én het staat mooi op ieders visitekaartje. Als het op het einde van de rit niet zou lukken, dan is dat voor de club K. Diegem Sport geen enkel probleem. Voor elke individuele sportman echter? Dan valt het alleen te slikken wanneer iedereen tot het uiterste gegaan is. De keuze ligt bij de ware sportman.
WDB.
Foto’s – © Koen Merens