Het ambitieuze Sporting Hasselt arriveerde in Diegem met enkele bussen supporters zodat onze alternatieve thuishaven Calenberg algauw volliep. De sfeer zat er meteen in want beide ploegen streden resoluut voor de drie punten, de Limburgers voor hun plek bovenaan en Diegem om uit de kelder te klauteren. De eerste speelhelft verliep als ons déjà vu. Hasselt probeerde de motor op gang te krijgen maar Diegem strooide voortdurend zand in het radarwerk. Het beet zich in elke bal en zette ook telkens ver door. Dat leverde mogelijkheden maar geen goals op. Op slag van rust wellicht een belangrijk moment toen bezoeker Ofori hard inging op de wegdraaiende Gody en met rood wat vroeger naar de kleedkamers moest.
Niet altijd een voordeel hoor, tegen tien man. Want Hasselt schakelde na de rust en koos onder meer geregeld voor een snellere bal richting hun grote targetspits. Diegem verdedigde ook hier erg goed op, onderschepte de tweede ballen en combineerde gretig naar voor toe. Nu kwamen er echt grote kansen van maar eerst Gody in de korte hoek, Jiyar op een prima teruglegger en Deflem in de diepte gestuurd kregen de bal niet tegen het net. Diegem snakte naar de verdiende goal en Mertens vond het welletjes. Rond de zeventigste minuut liep hij centraal erg ver door en herinnerde zich ergens “Je moet schieten, anders scoor je nooit.” De bal zeilde over doelman Ghijsens precies onder de lat door.
Dit geven we niet meer uit handen, voelde je aan elke gedecideerde ingreep van onze jongens. Hasselt voelde het waarschijnlijk ook, probeerde het nog wel maar ving bot. Groen-wit pakte oververdiend de driepunter die ons stilaan weer tussen de mensen brengt. Goed nieuws ook voor Hasselt. Rik Verheye, die samen met Sam Kerkhofs tot veler verrassing de Limburgse club weer zuurstof inblaast is alvast niet gespeend van voetbalverstand. “Hoe sterk is Diegem zeg, zo’n ploeg verwacht je toch niet op de laatste plaats”? Daar kunnen we het alleen maar mee eens zijn, Rik!
WDB.