Profs blozen niet. Lommel SK vinkt de bekerwedstrijd tegen Diegem Sport morgenochtend achteloos af als “job geklaard”, misschien ondersteund door de gedachte: gelukkig hebben niet te veel supporters dit live meegemaakt… Met ochottekes 60 brave zielen kwam de Limburgse delegatie naar het gemeentestadion afgezakt, tot daar de statistiek van de risicomatch.
Veel leuker is het om deze wedstrijd te bekijken met de Diegemse bril op de neus. Mooie keuze, beste supporters, om Club Brugge – PSG op TV links te laten liggen en getuige te willen zijn van een bijzonder knappe prestatie van onze jongens. Met onze felicitaties naar Club uiteraard, dat een fantastische match afleverde tegen de buitenaards gefinancierde Parisiens. Alle verhoudingen in acht genomen durf ik straks een parallel te zoeken met de prestatie van onze club tegen de profs van Lommel SK.
Onze coach hield het tactisch simpel naar eigen zeggen, maar niets is minder waar. Het vernuft zit in de mate waarop de uitvoerbaarheid strookt met het wedstrijdplan, om het nieuwe modewoord er even tussen te gooien. Diegem stond als een huis, verijdelde heel de wedstrijd lang dat de Limburgers hun voetballende acties konden doorzetten en omzetten in doelkansen. Die kregen ze namelijk nauwelijks, of je moet de hoekschoppen of vrije trappen meetellen die ze steevast rechtstreeks indraaiend probeerden te nemen in de richting van de jonge Suederick, die noodgedwongen de geblesseerde Michiels in doel verving. Beetje slome tactiek, die uiteindelijk wel de zege opleverde voor de verder onmondige gasten.
Want Diegem stond goed, maar hield het niet alleen bij verdedigen. Na elke balwinst vonden onze jongens de ruimte om uit te breken, en na 5 minuten lag de bal in de Lommelse netten! De ruim uit zijn doel spelende doelman De Busser, wellicht als 11de veldspeler om tegen de amateurs voor wat extra druk te zorgen, overspeelde zijn kaarten. Sorry, maar wij kunnen ook shotten he. Wanneer Egerickx de bal krijgt van Deflem en de doelman in niemandsland ziet staan dan trapt die naar de goal, akkoord? Absoluut knap afgewerkt, dat wel.
Lommel kon wel snel gelijkmaken toen een fractie afwachten van de bal bij het uitverdedigen werd afgestraft, dat heeft dan weer wel met het snellere tempo van twee reeksen hoger te maken. Maar verder speelde Diegem zoals gezegd uitstekend, kreeg zelf mogelijkheden om weer op voorsprong te klimmen, maar incasseerde een tweede goal toen Suederick een vrije trap niet onder controle kreeg. Geen mens in Diegem die de jonge goalie iets verwijt. Dit was zijn eerste wedstrijd, niet eens op ons vertrouwde tweede amateurniveau, een geschenk met een serieuze angel dus.
Na de rust veranderde niet veel in het spelbeeld, Diegem beresterk, de gasten wat aarzelend, spelen we de bal wat rond of willen we snel die derde goal? Voor ze die vraag beantwoord kregen ging het licht uit, letterlijk dan. De verouderde installaties eisen hun tol, net wanneer de renovatieplannen die het gemeentebestuur voorzien heeft in een concrete fase zitten, de wet van Murphy… De plaatselijke elektriciens kregen het ding net op tijd terug opgestart en de wedstrijd werd hernomen. Deflem bedankte meteen toen hij het licht ontwaarde met een typische Deflemgoal, pats, Diegem opnieuw gelijk. Op het scorebord, maar ook op het veld. Diegem kreeg enkele kansen om het uit te spelen maar een nieuwe voorsprong was hun niet gegund. Stilaan kropen de gedachten aan de komende topper tegen Eendracht Aalst in de hoofden, heelhuids doorheen deze match geraken omdat het moet. De wissels kwamen eraan, het spelpeil bleef op niveau, en Diegem kreeg opnieuw enkele kansen! Maar Lommel wist uiteindelijk met een afstandsschot het pleit te beslechten.
Hoe slaagt Diegem erin om tegen een tegenstander van dit niveau, met een waaier van profs die uit de vier windstreken in het mooie Limburg belanden, gelijke tred te houden? Wel, precies daarom! Het profvoetbal leidt aan een onvoorstelbaar verval van het begrip “Club”, in de Britse zin van het woord. Dat uit zich in de onthechting van de plaatselijke roots, en het onvermogen om nog een echt team te formeren. Net daar ligt de sterkte van Diegem: spelers zijn er blijvers, soms vanaf ze een jaar of 4 zijn en soms ook tot het einde van hun loopbaan. Een echt team wordt sterker dan de optelsom van de individuele kwaliteiten! En dan is er veel mogelijk, in Brugge tegen Parijs, maar ook in ons Diegem!