Zoete kers in de allerlaatste minuut.

Al gauw duikt het woordje “moet” op, wanneer je als ploeg in de middenmoot naar de laatste in de stand gaat. En “moet” doet iets vies in het hoofd. Langs de ene kant prikkelt het ongetwijfeld de klieren die de adrenaline omhoog jagen, langs de andere kant knaagt het aan de onbevangenheid, aan het speelse element, dat het beste in een voetballer naar boven haalt.

Tot daar het excuus voor beide ploegen op deze mooie maar koude zondagnamiddag, want wat dacht je? Als je laatste staat is moeten alomtegenwoordig. Omgaan met deze omstandigheden bepaalt wie er wint, zo simpel is het.
Het openingskwartier was voor Diegem. Het tactisch plannetje klopte en de thuisploeg werd keer op keer in de fout gedwongen. Jammer genoeg bleef de concretisering uit. Barkellil en De Cuyper braken gevat uit, maar kregen de bal niet voorbij doelman Lekens. De gegeerde vroege goal bleef uit, en het beginoffensief verwaterde.

In plaats van het gaspedaal helemaal in te duwen liet Diegem een zoekend Wijgmaal toe in de match te komen.
Al viel de goal uit de lucht toen bij een zeldzame overname, de organisatie weg was. Bongiorno profiteerde en scoorde via een afgeweken bal. En duwde Diegem in het straatje waar het helemaal niet wenste te zijn. De achtervolging voor de rust leverde niets meer op, en dus moest het in de tweede helft gaan gebeuren.

Diegem trok alle registers open en beukte alsmaar harder in op de blauwwitte achterpoort. Vanderelst met de kop, De Cuyper, Mertens of Barkellil kregen mogelijkheden, maar altijd zat er wel een voet of een hand tussen, of was er andere onkans mee gemoeid. Want hoewel het idee groeide dat dit niet kon blijven duren, naderden de slotminuten onverbiddelijk.
Diegem toonde in de hele tweede periode gelukkig het ware gelaat. De bereidheid om heel erg diep te gaan, de super fysieke conditie en de sprankels kwaliteit die nodig zijn om zich uit een benarde positie te knokken. De laatste balwinst, de laatste snedige combinatie, gevolgd door de laatste scherpe voorzet voor doel, vond de kwikzilveren voet van Barkellil, die deze keer wel succesvol afrondde. Een dreun voor de moedige thuisploeg, maar ook uiterst verdiend natuurlijk.

Diegem grist het puntje uit Wijgmaal mee en doet hiermee niet eens een slechte zaak. Al zitten er nog van deze matchen aan te komen. Over veertien dagen bij voorbeeld komt Pepingen-Halle op bezoek. Terug van “moeten” zeker?

Uitslag

PloegGoals
Wijgmaal1
Diegem1

Spelleiding

ScheidsrechterLijnrechters
Arno CornelisNiels Belmans
Robby Celis
  • Freddy 20/01/2020 at 17:50

    Een puntje op verplaatsing ,ok ,maar mits een beetje meer ritme veranderingen en soms een tandje , meer steken ,hadden de drie punten van ons geweest !Dus mannen zondag ,doen ,de supporters verwachten winst thuis !

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden.