Twee gezichten.

K. Berchem Sport heeft zich in nesten gewerkt. Het miste de laatste weken enkele belangrijke afspraken, onder meer de forse nederlagen tegen Pepingen-Halle en Jong KV Mechelen kunnen de Antwerpenaren nog zuur opbreken. Dat zij dus snakten naar de drie punten tegen onze jongens klinkt logisch, wetende dat de huidige reeks van Diegem eerder als een whiter shade of pale oogt.

Met de kopbalsterke Bautmans mee voorin beoogde de staf wat variatiemogelijkheden in het Diegemse aanvasspel. En inderdaad, op elke goeie diepe bal won Bautmans dan wel het duel maar het vervolg kwam er zelden of niet uit. Berchem pikte de bal op en ging de lakens uitdelen. Een eerste kansje ging nog maar net langszij, maar na zeven minuten was het wel raak toen een onschuldige diepe bal niet weggewerkt werd, de voorzet voorbij iedereen zeilde en aan de tweede paal door Beirlant vrij binnen gewerkt werd. De thuisploeg trok zich op aan de voorsprong en toonde zich scherper zonder aan echte kansen te geraken. Met de rust in zicht kon De Kuyffer een pas achteruit op de slof nemen en er zat genoeg curve in de bal zodat die over Michiels en via de dwarsligger in doel verdween. Met het gezicht op onweer slofte groenwit naar de kleedkamers.

Moeilijk te verklaren dat het oude maar van geschiedenis doordrenkte stadion van Berchem, met bovendien flink wat supporters op de tribunes, nauwelijks inspirerend werkte op de Diegemse formatie voor de rust. Zouden onze jonge knullen beseffen dat ene Ludo Coeck hier ooit zijn kunsten vertoonde? Speciaal voor hen deze gratis masterclass: https://youtu.be/jY8kptC4osA

Heel zeker weten we niet wat precies de doorslag heeft gegeven. Waren het de zangkoren aan de overkant, ergens zwevend tussen ‘net erover’ en de charme van de Antwerpse humor? Of was het de donderspeech van onze coach die tijdens de rust ongetwijfeld door de rangen raasde? Of was het nog eerder de pedagogische knulligheid waaraan de Berchemse bank zich schuldig maakte door de ballenjongen, een jonge knaap die zich sportief en gedisciplineerd van zijn voorgeschreven taak kweet, zijn bal afhandig te maken? Om nog wat tijd te rekken zodat de 2-0 voorsprong overeind kon blijven, brrr.

In ieder geval vatte de natte lont van de Diegemse strijdlust en bezieling opnieuw vuur en  knokte Groen-wit zich naar de aansluitingstreffer en tenslotte de gelijkmaker, met aan het eind van de rit Deflem, twee keer. En had de ref wat langer doorgespeeld dan had het ook nog 2-3 kunnen worden! Of omgekeerd, want Michiels moest net voor affluiten toch nog zijn enige echte redding bovenhalen.

Ieder een helft, ieder een punt, einde!

WDB.