Diegem moest al erg gehavend de bus op naar Tongeren maar zag ook in de loop van de wedstrijd nog enkele sterkhouders uitvallen. Ons solide centrale duo Bautmans–Mertens achterin en middenvelders Mauen en De Koker waren geschorst of anderzijds niet beschikbaar en in de tweede speelhelft moesten zowel Denayer, Gilbert als Deflem hinkend naar de kant. Het mag een wonder heten dat de staf de puzzel gelegd kreeg met zoveel ontbrekende stukjes.
Om het allemaal nog wat pittiger te maken beukte een stormachtige wind over het veld en gingen de hemelsluizen geregeld helemaal open. Gelukkig lag het speelveld er wel onberispelijk – synthetisch -bij. Vanaf de tribunes van het stadion had je ook zicht op het grasveld van de plaatselijke rugbyclub, die netjes aan hun wedstrijd begonnen met geel tegen zwart, maar al na één speelhelft in een onontwarbaar kluwen van zwart tegen nog zwarter eindigden, uitslag niet bekend.
De valse noot klonk alweer na een paar minuten. Cojocaru, die centraal achterin uitgespeeld werd en overigens een dijk van een wedstrijd speelde, ging in duel in de zestienmeter en hoorde tot zijn ontzetting het fluitsignaal. Je denkt haast nostalgisch terug aan de tijd dat de Eburonen de Romeinen in de pan konden hakken zonder tussenkomst van enige referee. Gelukkig hadden wij onze eigen Ambiorix in de goal staan die de vroege strafschop van Baik van de lijn veegde en de richting van de wedstrijd definitief bepaalde. Want hoe de thuisploeg ook probeerde, een heldere doelkans zou er in heel de wedstrijd niet meer volgen voor de Tongerenaars.
Diegem zette zich schrap, kon in de eerste speelhelft enkele keren dreigen maar kreeg de voorzet nooit in de juiste voet gespeeld of een attente keeper Vandecaetsbeek zat er tussen. In de loop van de tweede helft had het zomaar gekund, met Deflem twee keer als eindstation. In een eerste poging knalde hij hard maar net iets te hoog zodat de bal tegen de lat strandde. En toen hij tien minuten later centraal in het straatje werd gestuurd plaatste hij de bal langs de thuisportier maar ook net langs de verkeerde kant van de paal, al hing er een reukje aan de interventie van de laatste verdediger.
Gezien het feit dat meer dan een halve ploeg ontbrak of tijdens de wedstrijd uitviel mag je dit gelijkspel als een overwinning beschouwen. Alle jonge vervangers toonden zich gretig en lieten een glimp van de toekomst door de donkere regenwolken priemen. Volgende week staat Belisia SV op het menu thuis. Het kon zondagmiddag een achterstand tegen Bocholt in winst ombuigen en staat mooi te blinken als derde in de rangschikking. We kijken uit naar het opvissen van enkele afwezige spelers zodat we toch min of meer met gelijke wapens de strijd kunnen aangaan.
WDB.