We zijn vertrokken. Na een wisselvallige voorbereiding (is het ooit anders geweest?) krijgt KDS haar eerste rapport mee naar huis. Een goed resultaat in de openingswedstrijd en die hele voorbereiding is meteen vergeten, in het andere geval blijven de hete hangijzers de gesprekken aan de toog een week langer domineren.
De eerste helft viel best te pruimen. Cappellen stootte door in de beker maar liet zich na dit succesje niet vangen aan enige onderschatting van hun eerste competitietegenstander. Diegem moest zich schrap zetten maar slaagde erin om een gedreven thuisploeg van het eigen doel weg te houden. En ook enkele keren de neus aan het venster te steken. De eerste keeper aan het werk was trouwens Joossens, die een vallende kopbal van Deflem onschadelijk moest maken. Maar verder bleef het windstil voor de beide doelen, de hele eerste speelhelft noteerden we geen enkele save die naam waard van beide doelmannen.
En toch trok Diegem met een 1-0 achterstand terug naar de kleedkamers. Heet hangijzer nummer 1: zo’n dribbel op eigen speelhelft waar je in een oefenpartijtje nog mee wegkomt, geen goed idee! Want meteen genadeloos afgestraft op dit niveau. Van Zantvoort ervandoor met de bal en twee tijden later lag die voor de voet van Symons die, het moet gezegd met enig geluk, de bal eerst via de paal maar tenslotte toch in doel frommelde. Meteen werd het roer van de wedstrijd in handen van de thuisploeg gegeven. Eerst laveerden zij netjes naar de veilige haven halfweg om na de rust alle zeilen bij te zetten om Diegem af te schudden.
Op één moment had Diegem de kans om de wedstrijd te doen kantelen. Sander Denayer gooide snel en ver in en Egerickx verlengde tot bij Deflem die via het been van een tegenstander de bal binnentrapte. Qua gelukje alles in evenwicht en de stand dus ook. Maar toen werd op vijf minuten tijd al het harde werk tenietgedaan met hangijzer 2: wanneer de tegenstander de voetballende oplossing niet vindt wil die het wel eens met een potige haal naar voor proberen. Niet mooi en ook niet efficiënt meestal, maar vandaag bracht het wel op. Van Zantvoort, Verbist en Symons weten zo’n cadeautjes wel uit te pakken.
Diegem genekt op de eigen unforced errors! Want de kloof van twee doelpunten bleek onoverbrugbaar. De hoop laaide nog op even op toen Bautmans knap kopte op vrije trap van Deflem, maar Joossens pareerde even knap met de voet. Waarna de thuisploeg met alle middelen van Sinksenfoor de match stil legde en haar eerste drie punten kon aanvinken.
Zijn er verzachtende omstandigheden? Natuurlijk wel. Een paar geblesseerde jongens achterin nopen tot keuzes zonder enige speelruimte waarvan je weet dat het link kan worden. Rekenen dus op de medische staf en een Spartaanse discipline om zo snel mogelijk terug te keren. Bovendien moeten nog enkele jongens de stap vooruit zetten naar het hogere niveau dan dat ze gewend zijn, heel normaal allemaal en daar krijgen zij heus het krediet wel voor. Maar het moet wel rap gaan, de straffe tegenstanders volgen elkaar nu snel op en we kunnen ons enig ‘op het gemakske’ niet permitteren!
Daarom de even logische als dwingende boodschap: iedereen veegt in stilte voor eigen deur en gaat na waar hij nog enige procentjes winst kan maken. Geheid komt het team daar versterkt uit. En op de wedstrijddag maak je net wel lawaai: je maat coachen voordat ie in de fout gaat, dat is klasse! Om achteraf te praten kun je beter aanschuiven aan de toog waar de hete hangijzers nog een week langer op het menu staan…
WDB.