Tempo Overijse – K Diegem Sport

Vernuftig Diegem pakt oververdiend punt.

Bjorn Vander Elst had zijn ploegmaats nochtans gewaarschuwd via de krant. Of beschouwden die zijn profetische woorden “met Diegem ben je nooit klaar” als niets meer dan een sympathieke attentie naar de club waar hij zijn jeugdjaren doorbracht en zijn doorbraak in het Nationale voetbal forceerde?

Na de 10 op 12 voor het ambitieuze Tempo en de ploeg op haar sterkst, geen geblesseerden, geen geschorsten, werd er in de druivenstreek – en wie weet ook in de witloofstreek? – weinig ingezet op enige kans voor Diegem. Maar alles wel beschouwd wist de thuisploeg in de eerste helft nauwelijks een doelkans bij elkaar te voetballen. Of het moet het afstandsschot van Vander Elst zelf geweest zijn, dat over ging.

Diegem stond er, Coach Van Nerom had zijn plan klaar en dat werd tot in de puntjes op het veld tot uitvoer gebracht. De thuisploeg kwam niet in haar spel en wist niet meer dan een paar hoekschoppen af te dwingen die gedecideerd werden opgevangen. Niet dat Diegem veel doelkansen mocht claimen, maar eens in balbezit voetbalden de jongens toch alleraardigst en deelden zij wat prikken uit. Meer nog, het doelpunt dat Charlier met de kop wist te scoren was van knappe makelij maar werd door de grensrechter wegens buitenspel afgevlagd, zonde. Toen diezelfde Charlier even later zijn tegenstander te vlug af was werd hij bij het shirt getrokken, maar noch de ref, noch de grensrechter reageerde. Dat in de daaropvolgende tegenstoot de thuisploeg de 1-0 scoorde was des te pijnlijker.

Dat doelpunt dat zo’n tien minuten voor het rustsignaal tot stand kwam viel letterlijk uit de lucht. Dat neemt niet weg dat het een schitterende goal was. De bal werd in de voeten van Borahsasar getoetst die hem, wellicht toch met wat geluk, met de hiel over een paar Diegemnaars lepelde om hem daarna keihard in het dak van het doel te schieten. Uit een halve kans toch op voorsprong, de haver gepikt van het beste paard. Diegem was hierna even van slag maar kon naar de kleedkamers met het gevoel dat de partij nog niet gespeeld was.

Zo kwamen zij ook weer het veld op voor de tweede speelhelft. Met een pak wilskracht en nog wat meer druk vooruit probeerde Diegem de bakens te verzetten. Charlier wist voor een tweede keer te scoren, erg mooi uit de draai, maar werd opnieuw afgevlagd. Het mocht blijkbaar niet zijn voor de ex-Overijsespeler. Hoe meer het eindsignaal in zicht kwam, hoe meer risico er moest genomen worden. Overijse kon nu een paar keer counteren maar Michiels werd toch maar één keer serieus bedreigd. Hij gleed de bal uit de voeten van Vander Elst.

Diegem knokte zichzelf naar gerechtigheid. In minuut 90 viel een afvallende bal in de voeten van Spaey die heerlijk uithaalde. De bal, onhoudbaar voor De Boodt, stuiterde via de onderkant van de lat terug het veld in waar Benamar hem opving en erg kalm binnenschoot. Meer verdiend kon je een gelijkmaker niet noemen.

Met één punt erbij schiet je, realistisch gesteld, niet veel op. Maar dan valt er veel meer te zeggen over het mentale aspect. Daarin werd er zondag meer dan één stap vooruit gezet. Niet vergeten dat Overijse dit seizoen thuis al de scalp van zowel Wijgmaal als Sint-Eloois-winkel kon pakken, toch toonaangevers in de reeks, maar zich dus de tanden stuk beet op een vernuftig Diegem.